El blog ha estado muy silencioso estos días, pero la verdad es que no hemos parado aunque a la vez todavía no hayamos hecho gran cosa. ¿Tiene sentido eso? Pues sí lo tiene y os lo cuento (o lo intento, al menos) en este post.
Sinceramente, ha habido algún día de bajón, no os voy a engañar, porque todo va MUY lento, pero que no cunda el pánico, que el bajón duró 1 día y medio… Pero bueno, creo que si alguien se mudara a Londres en una situación parecida a la nuestra y me pidiera consejo le diría que tuviera mucha paciencia porque todo va muy lento y un mes mínimo lo «pierdes».
Cuando me dijeron que teníamos un mes de piso temporal, me dije a mí misma que no lo necesitaríamos, que conseguiríamos mudarnos a nuestro piso antes, que Eric podría comenzar el cole antes y que todo lo podríamos hacer más rápido. Y no. Todo va lento. Muy lento. Y no hay nada que puedas hacer, simplemente ir haciendo todos los pasos y papeles e ir avanzando para, algún día, poder tachar cosas de esa lista que no se termina nunca. Y no sé a vosotros, pero a mí eso me estresa :DDD Así que estoy aprendiendo a tener paciencia y a no darle demasiadas vueltas, porque sé que, al final, todo se organiza y se consigue y se aposenta. O eso espero ^^ Y ahora pienso en cuando hace tres semanas pensaba que solucionaríamos cosas muy rápido y me río de mí misma y de lo inocente que era :D
Para que entendáis un poco qué os estoy contando, os pongo un ejemplo: el piso. Al tercer día de llegar nos decidimos por un piso e iniciamos los papeles. Todavía no lo tenemos, espero que para el próximo miércoles (!!!) ya nos den las llaves. Y es que se necesitan referencias para todo: referencias del trabajo de Luis, referencias de mi trabajo, referencias de nuestros caseros anteriores… y claro, estas cosas al final tardan tiempo. Y si a eso le sumamos un proceso un poco ‘raro’ (por no llamarlo machista :D), pues ya la tenemos liada. Pero bueno, nuestros muebles no llegan hasta el miércoles 23 o así (por la crisis migratoria se ve que estan saturados en Calais (?)), así que casi que mejor que esté tardando más el tema del piso… ¡eso que nos ahorramos!
¿Lo bueno? Que muuuuuchos de estos papeleos se firman y presentan de manera digital online, así que al menos eso es un poquito más fácil pero, dos semanas después de llegar, ¡madre mía! ¡Que no tenemos nada todavía! Hemos firmado el contrato del piso, enviado solicitud para el cole de Eric, hecho papeles para la cuenta del banco y el NIN de Luis (yo lo haré en cuanto nos traslademos) y ayer recibí mi SIM y ya tengo móvil británico, pero… ¡va todo taaaaaaaan lento! En fin, os dejo con algunas fotos de Putney, el barrio al que, si todo va bien, nos trasladaremos a vivir pronto.
¡Qué ganas de mudarnos ya!
Guapa!!!
No desesperes, que ya sabes que todo sale!!! Además, recuerda que vienes de un país donde no destacamos por nuestra rapidez burocrática precisamente (o será un topicazo? ;) ) De todas maneras, ya sabes! Piensa en positivo! Eric se hará al cole al minuto de llegar, tu casa nueva la cogerás con más ganas si cabe y el resto de papeles y cosas los tendrás en cuanto te des cuenta… y entonces, qué? Te vas a aburrir como una ostra cuando taches todo de tu lista! XDDDD
En fin, que creo saber cómo te sientes, pero no te frustres, porque por desgracia, no está en tu mano! Disfruta del proceso! (y me callo ya antes de que me vetes las visitas a tu preciosa nueva casa ;D)
Chuuuuuuu! ^_^
Jajajajaja, noooooo me voy a aburrir, no!!!! Que tengo muchas otras cosas chulas en la lista :PPPP
Pero sí, paciencia y ya estám no queda otra. ¡Graciaaaaaas! <3
Ha de ser molt frustrant que tot vagi taaaaant i taaaaant lent però paciència; al final tot sortirà bé ;)
Sí, t’agafa el baixón algun dia (coincidint amb la regla, tot s’ha de dir ^^) però aprens a tenir paciència i a anar al seu ritme!!!!! Gràcies!